Home
Over Marijke Verschoor
Englisch text
schilderijen/paintings
poppen films
Schilderles kinderen den Haag
Schilderles volwass. den Haag
schilderen in de Hortus Leiden
Workshops schilderatelier
Huis te huur in Frankrijk
Cursussen Frankrijk
Het zaterdagrestaurant
Contact
de schrijfster
als jong meisje
de man
dramatis personae
de psychiater
de moeder
de poppenkast
Marijke in de poppenkast
Het decor van de stad, (3meter hoog nu!)de kamer met uitzicht op New York(rechts)
middenvoor meisje in de trein
kamer met uitzicht op New York
Jeroen,ronddraaiende cylinder met landschap en brug
meisje kijkt uit trein
De gebouwen komen op haar af...dus die moeten vastgehouden worden (door Jeroen)
De scene met de glaasjes wijn is gespeeld, voorzichtig op tafel gezet, de man dronk nog even door...
Jonathan,componist ,zanger,muzikant,
in Frankrijk
school in de sneeuw
de jonge schrijfster
Jonathan in zijn studio in den Haag.
Wanhopig rokend,met een echt heel
vies sjekkie en een plastic slangetje..
Twee poppenfilms
(gemaakt in eigen beheer)
Deborah, het verhaal van een schrijfster
Idee en vormgeving Marijke Verschoor
Montage, muziek en geluid Jonathan Leendertse Venderbos
Beeld Jeroen Degen
Regie Mathilde Leendertse Venderbos
Muzikale ondersteuning, Luc Groen
Muziek aftiteling, de Nieuwe Galukken
Tijdens de grote Corona stilstand bedacht ik me, dat ik iets zou
kunnen doen wat me altijd heel leuk leek, maar waar de
schilderijen me vanaf hielden, namelijk een poppenspel maken.
En zonder publiek kun je het dan filmen en toch laten zien. Zo
gezegd zo gedaan, niet gehinderd door enige kennis begon ik
eraan. Drie vrienden hielpen mij daarbij.
Jeroen met zijn vindingrijkheid filmde alles en hielp me als het
lastig was (en dat was het steeds eigenlijk) en we leerden al
doende. Jonathan deed daarna de montage, liet mijn kartonnen
flatgebouwen dansen en maakte de muziek. Daarmee is een
groot deel van het slagen van deze film aan hem te danken.
Mathilde had de regie, lette op de details en hield alles op de
rails.
Op zoek naar een verhaal kwam ik een artikel tegen in de Gids
over Deborah Eisenberg. een Amerikaanse schrijfster .
Ze werd geboren in Illinois in 1945. haar Joodse grootouders kwamen
begin 20e eeuw uit Oost Europa,maar daar werd niet over gepraat.
Haar ouders en vooral haar moeder zeiden dat ze moest slagen in het leven.
Maar ze liep weg van school en belandde in New York.
Daar ontmoette ze Wallace Shawn, hij werd acteur en
zij werd uiteindelijk een succesvol schrijfster.
(Haar verhalen zijn geweldig)
Ik heb dat verhaal vrij geïnterpreteerd en zeker niet alles
gebeurde zoals ik het laat zien. Maar het ging mij om het kiezen
van een eigen weg en dat deed ze.
During the big corona shutdowm I thougt I could do something I
always wanted but never did, (because painting was always
more important): making a puppet show.
And in the abcense of spectators of the show we made a film of it.
Three friends helped me.
No sooner said than done I just started , without any knowledge.
Jeroen with his ingenuity filmed what I made and helped me when
it was difficult (often) and we learned by doing.
Jonathan produced a movie from the fragments, and made the
music.So a large part of this film is his work. Mathilde
looked after the details and kept it all together.
The story is based on the life Deborah Eisenberg. An American
writer who did not do what her mother told her to do, ran away
from school, and eventually ended up in New York. There she
met Wallace Shawn, who became her friend for life and she
succeeded in being a succesful writer. Her story s are great!
The movie is a free interpretation of her life .
For me this story is choosing a path of your own.
And that is what she did.
Heel verbaasd en blij was ik met deze brief, van de echte Deborah,
ik vroeg haar of ik haar naam mocht gebruiken..
de ‘echte ‘ Deborah
met Wallace Shawn
Dear Marijke,
The other main character in your film - Wallace - and I
watched ourselves on youtube about an hour ago, and
have spent the interval in a kind of bedazzled ecstasy.
How phenomenally beautiful your show is - the colors,
the music, the subtlety of the shifting atmospheres! And
how emotionally intense it is; we were both
overwhelmingly moved.
I've only just now read your letter, and I understand that
you weren't especially focused on accuracy (as you
ought not to have been) and yet, for what it's worth,
what you made was astonishingly accurate, not only in
its moods but even as to certain details, such as my love
of the Chrysler Building, and especially the many sorts
of feeling of solitude. Wally and I both laughed a lot
all the way through and cried, and cheered at the curtain
call. I'm only sorry that I, who don't deserve it, have
received such a precious thing, and that Shakespeare
and Chekhov and the Greek gods, who do deserve it,
haven't. I will watch it many times, if only for the great
pleasure of once again slaying the dream dragon, of
reliving my train trip to New York, of relinquishing my
last cigarette, of the mournful freedom of immersing
myself in the metropolis, and of seeing our New York
pigeons transformed into graceful white birds! But for
so many other things, too. I won't go on and on,
because I loved every image and detail - the mise en
scene, and the sensational, perfectly appropriately
idiosyncratic and lovely music, and the uncannily joyful
conversation between the music and the images.
How can I thank you? We'll there's no adequate way.
In fact I'll ask you for one more thing: please do use my
name! (I love "Deborah, the Story of a Writer")
I do hope we'll meet someday on one continent or
another (assuming continents continue to exist) and that
I'll get to see your work on something more hospitable
than a computer monitor, though it's gorgeous on one of
those.
I say goodbye reluctantly - but with inexhaustible
gratitude,
Deborah
https://youtu.be/phkUA63HDgc
https://youtu.be/UQ7k0-NdS60
Dit zijn de links naar de films ,ga direct kijken!